Of ik een kort blog wil schrijven over taekwondo en wat ik daarvan heb geleerd voor het dagelijkse leven (mijn werkzame en dagelijkse leven zijn ongeveer hetzelfde: ik ben schrijfster). Grappig dat ik nou juist bij die tak van sport ben ingedeeld, terwijl het een vorig leven lijkt dat ik die twee keer per week beoefende. Stoten en trappen oefenen vond ik erg leuk, maar als het op sparren aankwam, voelde ik me een stuk minder stoer. Zelf aanvallen? Daar kwam ik niet aan toe, ik was veel te veel bezig met mezelf te verdedigen. Ik ben zelfs wel eens huilend naar de kleedkamers gerend omdat het er wat mij betreft te ruig aan toeging. Haha, nu ik dit zo opschrijf: goeie metafoor voor het werkelijke leven, waarin ik ook te vaak in de verdediging schiet, te weinig 'aanval' (tussen haakjes, want ik geloof niet in aanvallend gedrag) en de neiging heb me teveel te laten leiden door mijn emoties. 

Meeveren en tegelijkertijd stevig in je centrum blijven, zijn belangrijke pijlers van vechtsporten. Ik ga weer eens in de taekwondo 'stance' staan. Goed idee :).