Door mijn handicap (Spina Bifida) ben ik aangewezen op een rolstoel bij het sporten, maar dat heeft mij niet tegen gehouden en in mijn jeugd heb ik vele sporten geprobeerd. Toen ik 10 jaar was kwam ik in aanraking met rolstoeltennis. Ik ging een keer in de week naar Nieuwegein en had het reuze naar mijn zin op de tennisbaan. Wie had toen kunnen denken dat deze hobby, uit zou groeien tot een professionele tennis carrière, waarbij ik heel de wereld over reis om toernooien te spelen!

Natuurlijk is het allemaal stap voor stap gegaan, waarbij de hele ‘reis’ naar de top mooi is geweest. Deelname aan mijn eerste toernooi, voor het eerst uitgezonden worden met Jong Oranje, internationale toernooien spelen en voor het eerst de top 8 van de wereld bereiken! Hard trainen, altijd blijven vechten, genieten van de momenten dat alles op zijn plek valt en je als winnaar het toernooi afsluit. Ondanks dat je dag in, dag uit de tennisbaan op gaat, blijft het spelletje boeien en valt er nog zoveel te ontdekken!

Na mijn zilveren medaille op de Paralympische Spelen in Beijing heb ik besloten nog vier jaar verder te gaan en te mikken op medailles in Londen 2012. Ik had al redelijk wat ervaring, maar toch zien deze jaren er weer totaal anders uit dan de jaren voor Beijing. Een heel nieuw begeleidingsteam heeft mij weer zoveel nieuwe leermomenten opgeleverd, zowel over tennis als over mezelf. Want vooral op topniveau leer je jezelf heel goed kennen.

Het stellen van doelen, samen met een team van mensen om je heen die jou hierin bijstaan, het continu willen verbeteren om de concurrentie voor te blijven lijkt veel op ondernemen. Dit proces is heel interessant en samen met de passie voor het tennis is dit voor mij de ideale ‘baan’.