Dat een trainer vertrekt na slechte resultaten gebeurt veel in het voetbal. Maar de manier waarop Mario Been vandaag bij Feyenoord is vertrokken, kun je bijzonder noemen. Want niet het management maar de spelers hebben het vertrouwen in hun trainer opgezegd. De gebeurtenissen zoals ik die heb opgevangen:

• De spelersgroep zit in een geheim beraad bijeen. Naarmate het gesprek meer gaat over hoe succes behaald moet worden in het komende jaar, worden de geluiden kritischer en de emoties heftiger. En op een gegeven moment wordt de positie van de trainer het onderwerp van gesprek.
• De aanvoerder van het team stapt op het management van Feyenoord af om de situatie uit te leggen. Als er bedenktijd wordt voorgesteld heeft dit een averechts effect en wordt de roep om het vertrek van de trainer alleen maar duidelijker.
• Het management trekt direct de handen van deze situatie af en geeft aan ‘jullie zijn als spelersgroep verantwoordelijk, weet wat je je op de hals haalt’.
• Het management gaat praten met de trainer en stelt een gesprek voor met de spelersgroep.
• De trainer voelt aan dat hier geen weg terug is en vertrekt direct met stille trom.

Hoe kun je naar deze gebeurtenis kijken om van de sport te leren voor in het werk? Mij vallen de volgende zaken op:

• Dat is een bijzondere actie van werknemers om gezamenlijk het vertrouwen in hun manager (coach) op te zeggen.
• Daar spreekt een enorm commitment uit om goede resultaten met Feyenoord te willen neerzetten. En er spreekt uit dat de werknemers aan hun eigen belang denken: ook hun individuele waarde daalt als ze geen goed voetbal laten zien. Persoonlijke doelen staan bij werknemers altijd centraal, dat is in sport en werk niet verschillend.
• Gebeurt dat trouwens in het bedrijfsleven regelmatig, het vertrouwen in een manager opzeggen? Volgens mij niet en dat geeft te denken: zijn medewerkers wel uit op steeds beter worden / goed presteren? Er zullen toch genoeg van de 490.000 managers in Nederland zijn die niet op hun plek zitten.
• Het management van de club had ook kunnen aangeven dat zij onder de indruk zijn van de stap die hun werknemers zetten om aan de bel te trekken wanneer het water hen aan de lippen staat. Jammer om te horen dat het eerste wat zij zegt is 'dit is slecht voor de club, het is jullie verantwoordelijkheid'.

Moraal van dit verhaal: soms hebben sport en werk beide nog heel veel te leren van zeldzame incidenten. Laat het vaker gebeuren dat medewerkers zich uitspreken met als doel om Steeds Beter te Worden. De vraag die ieder zichzelf dan mag stellen is: wie zegt het vertrouwen op en wie geeft vertrouwen?