Wat is jouw levensles uit je sport?
Dat is leren omgaan met teleurstellingen/tegenslagen. De grootste tegenslag die ik heb meegemaakt is zondermeer het verliezen van mijn been. Het grappige is dat tijdens mijn revalidatie in het revalidatiecentrum een maatschappelijk werkster tegen me zei dat het net was of ik met het verlies van mijn been omging als met een verloren wedstrijd, en nu gewoon weer verder ging. Zo was het eigenlijk ook: ik had tenslotte geen keus. Ja, de keus tussen je been eraf of doodgaan….en dat is geen optie natuurlijk! Ik kijk altijd naar mogelijkheden in plaats van beperkingen, dat is een grote kracht.

Was er een keerpunt in je carrière en zo ja, waar en wanneer was dat?
Het verliezen van mijn been is een keerpunt te noemen. Maar eigenlijk ben ik daarna doorgegaan met mijn leven zoals ik het daarvoor ook deed. Als ik nu ’s ochtends opsta en ik trek mijn prothese aan dan heb ik gewoon twee benen. En zo heb ik dat vanaf het begin ook altijd gezien.

Welk inzicht kreeg je toen?
Het heeft me wel strijdbaar en strijdlustig gemaakt. Een mooi voorbeeld is dat Sochi Nederland het Snowboarden onlangs afkeurde voor de Olympische Spelen. Ik ben daar al acht jaar mee bezig, en ik was ook écht wel teleurgesteld. Maar binnen een uur sloeg dat om in strijdlust, waarin ik bedacht dat ik dan maar ga zorgen dat er straks een enorme kweekvijver volstaat met allemaal jongeren die ook met hetzelfde issue zitten, en die graag willen snowboarden. Zo kunnen we straks met een mooi aantal Nederlanders naar Korea die in principe allemaal een goede kans maken op een medailleplaats.

Sport naar Succes heeft pijlers van succes in sport en werk samengebracht. Welke pijler van Steeds Beter Worden is voor jou het belangrijkst geweest en vertel eens waarom?
Ik kom direct op DOELEN. Jezelf een doel stellen en daar steeds naartoe werken. Ik heb altijd gezegd: ik blijf snowboarden zolang ik nog progressie maak. Dat heeft mij altijd enorm gemotiveerd.
COMMUNICATIE is er ook een. Ik ben heel open, maar als het over gevoelens gaat ben ik best introvert. Gaandeweg heb ik geleerd te communiceren, en dat is ook een groot voordeel in mijn werk. Er wordt veel gezegd dat topsporters super egoïstisch zijn. Dat is absoluut waar, maar je moet het ook wel zijn om je doelen te bereiken. Ik denk dat als ik tijdens mijn carrière goed had kunnen communiceren, dat het tot veel minder onbegrip en vraagtekens had geleidt bij mijn omgeving in de keuzes die ik soms moest maken.
SAMENWERKEN is voor mij binnen werk erg belangrijk. Zorg dat je goed bent in wat je doet, maar laat de mensen om je heen ook floreren. Dan kom je door samen te werken op het beste resultaat.
FACILITEITEN: faciliteiten worden vaak pas geleverd als de prestatie al is neergezet. Dat komt door de Hollandse mentaliteit, die géén topsportmentaliteit is. Sport wordt hier nog steeds niet als werk gezien. Met name de wat oudere mensen vragen je al snel “en wat doe je daarnaast”…. Ik heb mijn rechtenstudie opgegeven om te gaan snowboarden, en nog steeds moet ik op verjaardagen uitleggen hoe ik die keuze heb kunnen maken…. Het is niet anders…

Snowboarden is een individuele sport. Ben je op je werk meer een teamplayer?
Ja, dat denk ik wel. Ondanks het feit dat ik op mijn werk specialist ben, hebben we elkaar nodig om tot resultaat te komen. Aan de andere kant werk ik ook veel op mijn eigen houtje. Dan krijg ik van het management te horen dat ze geen idee hebben wat ik eigenlijk mee bezig ben. Ik zie je werken, maar wat je doet is een raadsel… En daar komt communicatie dus ineens om de hoek….beter leren communiceren zou daar goed bij helpen! Wel is het zo dat  in werk een breng- en haalplicht is. Zij moeten meer brengen, maar absoluut : ik moet ook meer brengen.

Wat was op jonge leeftijd je droomdoel en wat op latere leeftijd?
Heb je je droomdoel gehaald en wat betekende dat voor je?
Mijn droomdoel was niet eens direct op sportgebied. Meer in het kijken naar hoe ik mensen in mijn situatie verkeren hetzelfde gevoel kan overbrengen dat ik zelf heb als ik op een snowboard sta. Daar ligt mijn droomdoel. En kitesurfen, ik zou dat best wel willen leren.

Hoe werd jij begeleid en hoe worden sporters in jouw sport nu begeleid. Wat heb jij gemist of wat was er beter ?
Ik was eigenlijk een van de eerste die meedeed op snowboarden. Wij moesten alles zelf nog uitzoeken en regelen. We hadden alleen een conditie- en krachttrainer. Op het gebied van “sneeuw” wisten we meer dan de trainers die vanuit de bond aangeboden  werden. En we keken veel naar de mannen op snowboardgebied. Die waren toch voorloper, zowel fysiek als technisch. Ik had wel een echte coach willen hebben, en een begeleidingsteam. Dat is nu het geval bij de sporters. Daar kan ik weleens jaloers op zijn. Aan de andere kant: ik ben een topsporter, en dan is het ook wel lekker als je geen coach hebt die zegt "Nu ga je dit doen, of nu ga je dat doen…". Maar, er was gewoon geen coach voorhanden toen. Degene die nu de coach is, was toen mijn trainingsmaatje. De begeleding die er nu is is wel nodig. De sporters zijn erg jong, en moeten hun eigen grenzen leren kennen. Die kan je niet alleen de hele wereld oversturen. Ik was wat ouder, 21/22, dus ik kon het ook wel zelf. Maar, op de leeftijd die ze nu hebben, is begeleiding een must.

Welke eigenschap die je in de sport hebt ontdekt / ontwikkeld, gebruik je nu volop in je leven?
Kom ik toch weer op doorzettingsvermogen. Zowel in sport als privé. Altijd blijven streven je doelen te behalen, doorgaan tot je erbij neervalt. Soms langer dan goed voor me is. Ik cijfer mezelf weleen weg, terwijl het eigenlijk niet nodig is.

Heb je een sponsor (gehad als sporter) en wat doe/deed je voor je sponsor?
Jazeker, mijn tegenprestatie was eigenlijk altijd media-aandacht. Daarvoor kreeg ik financiële middelen, en materiaal. Nu is O’Neal mijn sponsor, en we zijn aan het kijken wat we voor elkaar zouden kunnen betekenen in de toekomst. Ik krijg van hen in ieder geval atijd kleding.

Wat is jouw belangrijkste kwaliteit en waarom juist die kwaliteit ?
Positieve instelling. Ik kijk naar oplossingen in plaats van naar hindernissen.
Zo denk ik ook.

Wat kun je met jouw sportexpertise bijdragen in het bedrijfsleven of wat draag je op dit moment bij?
Kunnen inschatten wat kan en niet kan. Snel kunnen schakelen, zien wat er te halen valt, en wat er voor moet worden gedaan. Daar kan ik me ook volop in uitleven in mijn huidige werk als Talentmanager.