Wat is je levensles uit jouw sport?
Voor mij is dat vooral mensenkennis. Door in een team te sporten leerde ik al snel mensen in te schatten op diverse capaciteiten en eigenschappen. Non-verbale communicatie speelt daarbij een rol. Ik kan snel zien als ik met iemand praat, bijvoorbeeld aan zijn houding, hoever ik bij die persoon kan gaan, en wat ik wel en niet van hem of haar kan te vragen / verwachten. Als trainer is dat een pre en ik merk dat ik nieuwe spelers ook door ze goed te observeren binnen het team snel kan inschatten op hun kwaliteiten en minpunten. In het bedrijfsleven is dat ook van waarde natuurlijk. Een goede manager zou deze kwaliteit ook moeten hebben. Volgens mij is dat niet altijd het geval…

Was er een keerpunt in je carrière en zo ja, waar en wanneer was dat?
Dat was aan het einde van mijn loopbaan als speler. Ik kon de motivatie, de drive niet meer vinden om me 100% te geven voor wat ik deed. Ik had heel veel gezien, heel veel gewonnen, en de bevrediging viel daarmee eigenlijk weg.

Welk inzicht kreeg je toen?
Dat het niet slim zou zijn nog een seizoen door te gaan, en dat het tijd was om mijzelf op een ander gebied te gaan ontwikkelen, namelijk als trainer. Dat speelde al wat langer. Hoe ouder je wordt als speler, hoe meer je naar je trainer gaat kijken. Hoe zou ik het zelf doen? Dit zou ik anders doen…. Daarmee ontwikkelt de interesse al snel om er iets mee te gaan doen. Behoefte om kennis en ervaring over te dragen, dat was het eigenlijk.

Heb je een ervaring met een trainer waarvan je op dat moment al had “Dit zou ik heel anders doen?”
Jazeker! Dat was overigens met een zeer bekende trainer. Hij deelde het team in een A en een B team. De “elite” van de groep was eigenlijk helemaal apart bezig van de rest van de groep. Als dan een A speler uitviel, wist de invaller niet van afspraken en technieken die zij onderling afgesproken hadden. Dat werkte dan totaal niet. Je houdt dan een deel van de groep weg van de kennis, en daarmee houd je de groei tegen. En je neemt de verantwoordelijkheid volledig weg bij de spelers. Je maakt ze geen onderdeel van de groep. Daarmee geef je ze het gevoel minder te zijn dan de rest. In mijn ogen is dat niet de manier, Dat is zeker iets geweest waar ik altijd tegen ben geweest.

Heb je nu je trainer bent voor jezelf het idee dat je daaraan trouw bent gebleven en ben je uiteindelijk geslaagd in de manier van werken die jij toen voor ogen had?
Mijn eerste dag als trainer heb ik al aangegeven in de groep : als er wat besproken wordt, of als we trainen, dan is dat als groep. En niet in subgroepjes. We doen het met z’n allen, en maken gebruik van eventuele individuele kwaliteiten. Maar het is niet zo dat het individu zich kan afscheiden van de groep.Tot op heden werkt dit prima !

Sport naar Succes heeft pijlers van succes in sport en werk samengebracht. Welke pijler is voor jou het belangrijkst geweest en vertel eens waarom?
Communicatie is voor mij een heel belangrijke factor. En Hier en nu. Dat zijn de belangrijkste pijlers wel om te “overleven”. De communicatie moet helder zijn, dan breng je de boodschap naar elkaar helder over, met of zonder veel woorden. En het hier en nu is waar je Focus moet liggen. Als in een wedstrijd. Je bent Hier en Nu als team bezig met het halen van je doel. En verder hebben alle pijlers overigens voor mij wel waarde.

Hoe werd jij begeleid als Speler tijdens je carrière? Wat heb je gemist en wat was er beter?
In mijn ogen wordt de begeleiding nu weleens overdreven. De sterren worden met handschoentjes aangepakt. In onze tijd was het “doen wat er van je verlangd wordt, en hard werken om je plek te verdienen. Daar lag de kern van de begeleiding ook eigenlijk wel. Gestimuleerd worden om er vol voor te gaan. En tegenwoordig, met complete begeleidingsteams met mental coaches, diëtisten etc, wordt de focus volgens mij weleens vertroebeld. Maar het kan voor iedereen anders werken, dat besef ik ook. Echte begeleiding is van na mijn tijd. Wij hadden nog niet eens krachttraining bijvoorbeeld…

Merk je nu als trainer dat van je wordt verlangd met dat soort zaken rekening te houden, en strookt dat dan wel met je eigen ideeën ? 
Dat wordt zeker van mij verlangd. Er wordt regelmatig voor spelers een mental coach ingehuurd of een ander soort begeleider. Dat is de tegenwoordige tijd. Ik heb daar geen moeite mee. Maar ik ben de trainer en bij mij ligt de eindverantwoordelijkheid van wat er uiteindelijk moet gebeuren. Het lijkt  tegenwoordig som swel de omgekeerde wereld: de speler mag tegenwoordig veel vragen. Terwijl vroeger als speler veel van je gevraagd mocht worden…

Welke eigenschap die je in de sport hebt ontdekt / ontwikkeld, gebruik je nu volop in je leven?
Ja, dat is dan toch wel weer een soort gave om vooruit te kunnen kijken op de zaken. Inschattingsvermogen. Mensenkennis.

Heb je een sponsor (gehad als sporter) en wat doe/deed je voor je sponsor?
Nee, dat is van latere tijd. Wij hadden wel sponsoren, en er waren wel sponsoren die bijvoorbeeld per sé bij een bepaalde speler in beeld wilden zijn. Ik heb daar niet mee te maken gehad.

Wat is jouw belangrijkste kwaliteit en waarom juist die kwaliteit ?
Als speler: mijn rust om het overzicht te houden, en mijn focus om doelen te bereiken in het algemeen. Dat heeft mij enorm geholpen. Als trainer/coach toch wel mijn mensenkennis die ik door de jaren heen verder heb ontwikkeld, en nog steeds ontwikkel. Als trainer moet je een groep spelers op een bepaalde manier tot op bepaalde hoogte kunnen “manipuleren”. Ze moeten allemaal samen door een deur kunnen en hetzefde doel nastreven. Dat is ook een van mijn krachten als coach. Inschatten wat ze nodig hebben om dat doel te bereiken.

Wat kun je met jouw sportexpertise bijdragen in het bedrijfsleven?
Ik denk dat die bijdrage ligt in het anders kijken naar doelstellingen halen. In het bedrijfsleven werken mensen in de werkprocessen teveel als robots. Jij komt om negen uur op je werk er ligt een stapel werk voor je klaar en om vijf uur is dat gedaan. Dat is jouw taak, en dat doe je voor het geld. Maar naar je andere capaciteiten vraagt niemand, en kijkt niemand. Werken zou je volgens mij meer als hobby of sport te kunnen zien. Mensen zouden bij wijze van spreken dagelijks fluitend naar hun werk moeten kunnen gaan. Laat ze meedenken, laat ze meedoen. Net als wat ik aangaf bij het splitsen van een team in a en b….dat werkt niet. Laat mensen elkaar versterken, en het plezier vinden in het werk. Managers beter leren omgaan met mensen, samenwerken…
Kijken naar de best mogelijke teamsamenstelling !