Natuurlijk zijn de Olympische Spelen voor veel mensen de ultieme droom.
Voor mij werd deze de waarheid in 1988. Deelname aan de OS in Korea.
Geweldig als je bedenkt dat er relatief weinig mensen deel kunnen nemen aan de OS. Het betekende voor mij veel trainen. Het moeilijke hiervan was toch dat ik gewend was aan weinig trainingsuren. Dit werd in de aanloop naar de Spelen flink opgevoerd. Maar dat doe je toch gewoon. Zeker voor de OS. Ook was de zomerperiode een tijd van intensief trainen, aangezien de wedstrijden pas begin oktober plaatsvonden. Maar je weet waar je het voor doet.
Het eerste hoogtepunt was natuurlijk naar de Spelen. Het tweede hoogtepunt moest natuurlijk de wedstrijd zijn. Doel was het behalen van een finale plaats en daarna (misschien) wel hopen op een plaats bij de eerste drie. Gezien de vorm was dat wel mogelijk.
Echter op de wedstrijddag werd het hoogtepunt een dieptepunt.
Na het zwemmen van de series bleek dat ik samen met een Hongaarse zwemmer (Tamas Debnar) een gedeelde achtste plaats had.
Vier jaar daarvoor bij de Spelen van Los Angeles zou ik op basis van duizendsten van een seconde gewoon in de finale hebben gestaan.
Nu was deze regel geschrapt, zodat ik een swim-off moest zwemmen tegen deze Hongaar.

Na afloop van de series mochten wij allebei overzwemmen. Helaas verloor ik deze swim-off en mocht dus geen finale zwemmen. Weg kans op een medaille.
Zo werd dus een hoogtepunt een dieptepunt...

Helaas waren dit mijn enige Olympische Spelen, dus geen Olympische medaille in mijn bagage. Wel heb ik in latere jaren nog internationale medailles behaald.

Ron Dekker